Michael Pritzke leeft al tien jaar in een oude camper, werkt als muzikant in voetgangersgebieden.
Op de een of andere manier klinkt dit verhaal als van een creatief schrijver van Hollywood-verhalen. Het verhaal van Michael Pritzke, de straatmuzikant die aan het begin staat van een veelbelovende carrière in de professionele muziek business. Het is het beste bewijs dat men zijn dromen kan volgen en realiseren.
Michael Pritzke is geboren in 1969 in Dresden. Als tiener in de DDR hunkert hij naar meer vrijheid. Een gevoel dat hij met de platen van Bob Dylan, Bruce Springsteen en Udo Lindenberg beleeft. "Oost-Duitsers hadden veel aan de teksten van Udo. Hij was een soort van contact met het Westen", zegt Pritzke. Gedreven door een heftig verlangen naar vrijheid en zelfbeschikking onderneemt Pritzke in augustus 1989 een eerste poging om te ontsnappen. Pritzke, die op dat moment zijn geld verdient als dakdekker, wordt tegengehouden bij de grens met Hongarije. Een maand later heeft hij meer geluk: hij stapt de grens over, samen met duizenden andere vluchtelingen wacht hij op de politieke beslissingen die de wereld veranderen. Om in zichzelf te blijven geloven en moed in te zingen neemt hij zijn toevlucht tot zijn gitaar. "De muziek heeft mij hoop gegeven", zegt hij.
Kort daarna, wanneer de muur valt, keert Pritzke terug naar Dresden en neemt een baan als opzichter in de bouw. Een paar jaar later volgt de cruciale pauze: de bouwonderneming moet sluiten en Pritzke verliest zijn baan en besluit zijn leven radicaal te veranderen. Hij kiest voor zijn droom van vrijheid en passie voor muziek. Hij koopt een camper, minimaliseert zijn bezittingen en goederen, reist de gehele Republiek door. En verdient zijn geld als straatmuzikant. "In het begin was het heel moeilijk om te bepalen waar je moet gaan staan om te spelen, maar op een gegeven moment leer je die plaatsen herkennen", zegt Pritzke. Al tien jaar leeft de 43-jarige op zeven vierkante meter. Hij stopt waar het hem goed lijkt, zoals in Hamburg. "Dicht bij het strand van Pearl, er is een prachtige plek met direct uitzicht op de haven en de rivier de Elbe." Hij had altijd een speciale binding met de Hanzestad. "Al tijdens de DDR heeft Hamburg een stedenband met Dresden. Bovendien stroomt dezelfde rivier door beide steden. Ze zijn verbonden door het water". Dit gegeven droeg bij aan de dromen van vrijheid bij de jonge man: "Ik heb altijd gedacht om een boodschap in een fles te stoppen, in het water van de Elbe te gooien en vervolgens zou die aankomen in Hamburg. Waar de mensen vrij zijn!", zegt hij.
Het lot is Michael nu gunstig gezind. Hamburger Jens Lehrich, komiek en manager van kunstenaars, helpt straatmuzikanten een bestaan als professioneel musicus op te bouwen. Pritzke is op de goede weg. Lehrich luisterde naar hem en keek naar de mensen die stopten op straat om te luisteren naar Pritzke. Het is duidelijk dat de twee op dezelfde golflengte zitten. Twee nieuwe, door Michael geschreven, songs zijn al opgenomen en uitgebracht en er wordt gewerkt aan een album. "Materiaal is er genoeg", zo Pritzke.
Stap voor stap wordt zijn carrière ingevuld, maar de overlevingskunstenaar in vrijheid zal geen afstand doen van zijn camper. "Alleen in ruil voor een mooi jacht. Dan kan ik van Hamburg naar Dresden varen", zegt hij lachend. Maar dit doel is nog ver weg. "Ik moet spelen op straat en sta af en toe op het podium. Het zou mooi zijn om een keer naast Udo te staan!"
Onlangs mocht ik als argeloze toerist naar Michael Pritzke luisteren. In zijn geliefde Dresden. Op straat, onder de Augustusbrug die voert naar de Neustädter Elbseite, de prachtig gerestaureerde barokwijk vol winkels, galeries, terrassen en andere kunstenaars. Daar beroerde hij de snaren van zijn gitaar en zong zijn liedjes. Nabij de Frauenkirche, de Zwinger, de Semperoper en het Brühlsche Terras. Van Mr. Campfire gaat de wereld beslist nog veel horen! Free at last...
bronnen: http://www.michaelpritzke.de/ & Hamburger Abendblatt: Janina Kirsch
Michael Pritzke leeft al tien jaar in een oude camper, werkt als muzikant in voetgangersgebieden.
Op de een of andere manier klinkt dit verhaal als van een creatief schrijver van Hollywood-verhalen. Het verhaal van Michael Pritzke, de straatmuzikant die aan het begin staat van een veelbelovende carrière in de professionele muziek business. Het is het beste bewijs dat men zijn dromen kan volgen en realiseren.
Michael Pritzke is geboren in 1969 in Dresden. Als tiener in de DDR hunkert hij naar meer vrijheid. Een gevoel dat hij met de platen van Bob Dylan, Bruce Springsteen en Udo Lindenberg beleeft. "Oost-Duitsers hadden veel aan de teksten van Udo. Hij was een soort van contact met het Westen", zegt Pritzke. Gedreven door een heftig verlangen naar vrijheid en zelfbeschikking onderneemt Pritzke in augustus 1989 een eerste poging om te ontsnappen. Pritzke, die op dat moment zijn geld verdient als dakdekker, wordt tegengehouden bij de grens met Hongarije. Een maand later heeft hij meer geluk: hij stapt de grens over, samen met duizenden andere vluchtelingen wacht hij op de politieke beslissingen die de wereld veranderen. Om in zichzelf te blijven geloven en moed in te zingen neemt hij zijn toevlucht tot zijn gitaar. "De muziek heeft mij hoop gegeven", zegt hij.
Kort daarna, wanneer de muur valt, keert Pritzke terug naar Dresden en neemt een baan als opzichter in de bouw. Een paar jaar later volgt de cruciale pauze: de bouwonderneming moet sluiten en Pritzke verliest zijn baan en besluit zijn leven radicaal te veranderen. Hij kiest voor zijn droom van vrijheid en passie voor muziek. Hij koopt een camper, minimaliseert zijn bezittingen en goederen, reist de gehele Republiek door. En verdient zijn geld als straatmuzikant. "In het begin was het heel moeilijk om te bepalen waar je moet gaan staan om te spelen, maar op een gegeven moment leer je die plaatsen herkennen", zegt Pritzke. Al tien jaar leeft de 43-jarige op zeven vierkante meter. Hij stopt waar het hem goed lijkt, zoals in Hamburg. "Dicht bij het strand van Pearl, er is een prachtige plek met direct uitzicht op de haven en de rivier de Elbe." Hij had altijd een speciale binding met de Hanzestad. "Al tijdens de DDR heeft Hamburg een stedenband met Dresden. Bovendien stroomt dezelfde rivier door beide steden. Ze zijn verbonden door het water". Dit gegeven droeg bij aan de dromen van vrijheid bij de jonge man: "Ik heb altijd gedacht om een boodschap in een fles te stoppen, in het water van de Elbe te gooien en vervolgens zou die aankomen in Hamburg. Waar de mensen vrij zijn!", zegt hij.
Het lot is Michael nu gunstig gezind. Hamburger Jens Lehrich, komiek en manager van kunstenaars, helpt straatmuzikanten een bestaan als professioneel musicus op te bouwen. Pritzke is op de goede weg. Lehrich luisterde naar hem en keek naar de mensen die stopten op straat om te luisteren naar Pritzke. Het is duidelijk dat de twee op dezelfde golflengte zitten. Twee nieuwe, door Michael geschreven, songs zijn al opgenomen en uitgebracht en er wordt gewerkt aan een album. "Materiaal is er genoeg", zo Pritzke.
Stap voor stap wordt zijn carrière ingevuld, maar de overlevingskunstenaar in vrijheid zal geen afstand doen van zijn camper. "Alleen in ruil voor een mooi jacht. Dan kan ik van Hamburg naar Dresden varen", zegt hij lachend. Maar dit doel is nog ver weg. "Ik moet spelen op straat en sta af en toe op het podium. Het zou mooi zijn om een keer naast Udo te staan!"
Onlangs mocht ik als argeloze toerist naar Michael Pritzke luisteren. In zijn geliefde Dresden. Op straat, onder de Augustusbrug die voert naar de Neustädter Elbseite, de prachtig gerestaureerde barokwijk vol winkels, galeries, terrassen en andere kunstenaars. Daar beroerde hij de snaren van zijn gitaar en zong zijn liedjes. Nabij de Frauenkirche, de Zwinger, de Semperoper en het Brühlsche Terras. Van Mr. Campfire gaat de wereld beslist nog veel horen! Free at last...
bronnen: http://www.michaelpritzke.de/ & Hamburger Abendblatt: Janina Kirsch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten